Leonardo da Vinci ve Çocukluğundan Bir Anı (Sigmund Freud)

 

Freud, Leonardo’nun bir anısı üzerinden işe başlıyor. Akbaba anısı yada fantezisi. Psikanalizin sembolleri ile kuyruğu ve Mısır mitolojisinden yararlanarak akbaba sembolünün anlamıyla Leonardo’nun çocukluk anısını incelemeye başladı. Bu anı ile birlikte Leonardo’nun babasız bir çocukluk geçirmesiyle ilgili olarak, eşcinsellik üzerine yorumlarını Leonardo’nun yaşamı üzerinden açıklar. Leonardo’nun sanatı tamamen bırakıp, bilme üzerine araştırmalarına nasıl geçiş yaptığını ise, çocuksu cinsel merak tezi üzerinden açıklar. Freud çocukluktaki merakın bastırılmasının 3 çıkış yolu olduğunu söyler:

1-) Genel bir ketlenme (Nevrozların sebebidir.)

2-) Araştırmanın cinselleştirilmesi (Obsesyonel Nevrozlarda görülür.)

 3-) Libidonun bilmeye dönüştürülmesi. (Leonardo’nun yaşadığı durumdur.)

Babanın yokluğu ile annenin özdeşleştirmesini göstererek (Bu tür bir eşcinsellikte Leonardo annesiyle özdeşleşecek, böylelikle eşcinsel seçiminin nesneleri olan diğer genç erkekler aracılığıyla annesinin ona gösterdiği sevgiyi, diğer genç erkekler üzerinde gösterecek ve bu sayede kendisi o gençlerin yerinde olarak kendisi sevilebilecektir.)  ilk defa ‘’Narsisizm’’ terimini kullanır.

Çocukluk döneminin eserlerine etkisini, ‘’Mona Lisa’’ ve ‘’The Virgin and Child with St. Anne’’ eserleri üzerinden değerlendirecek ve buradaki ‘’gülüşlere’’ odaklanacaktır.

Babanın yokluğu ve sonrasında Leonardo’yu yanına almasının etkilerini din üzerinden değerlendirecek ve Leonardo’nun Tanrı’ya ihtiyaç duymadan yaşamasının ve kilisenin dogmalarına karşı çıkmasını, babasız bir çocukluk geçirmenin kendisini güçlü kılmasına bağlayacaktır.